ATAMIZI SAYGIYLA ANDIK

 “Her şey yok oluyor.” dedi çocuk. Usta yaprakların üzerindeki çiğ tanelerine baktı. “Her şey dönüşüyor.” dedi. “Su, ağaca. Ağaç, köke. Kök, toprağa. Toprak, bitkiye. Bitki, suya dönüşüyor.” Çocuk ustaya çevirdi bakışlarını. “Ya insan? İnsan neye dönüşüyor?” Usta gülümsedi. “Anıya.” dedi. İnsanlar yaşar, büyür, ölür. Ne kadar yaşayacağımızı bilemeyiz belki, ama hayatımızı nasıl yaşayacağımız bizim elimizdedir. Öldükten sonra nasıl anıldığımız da nasıl yaşadığımızla ilgilidir. Ne hayatımızdaki imkansızlıklar belirleyebilir bunu ne de nasıl bir ülkede doğduğumuz. Bizim kim olduğumuzugeride nasıl bir anı bıraktığımız belirler. Bazı insanlarsa anılardan daha fazlasını bırakır geride, bir fikir, bir hayal belki…Bir eser belki… O insanlar idealleriyle yaşarlar. Uzanırlar toprağın diplerine ve gökyüzüne.Kendinden sonra gelenler için bir yol bırakırlar arkalarında. O yol boyunca gidenler için artık ölümsüzdür o insanlar. Sorarım size Atatürk öldüğünde fikirleri de ülkemiz için kurduğu hayali de öldü mü? Uzanmadı mı sonsuzluğa, bize kadar ulaşmadı mı söyledikleri, yaptıkları. Sorarım size onun yolundan gidenler için idealleri de son mu buldu? Çağdaş bir Türkiye hayali sona mı erdi? Sorarım size, bir ağaç biter mi son yaprağında, uzanmaz mı gökyüzüne doğru? Sorarım size bir ot biter mi köklerinin ucunda, uzanmaz mı toprağın derinlerine. Sorarım size, sıradaki Mustafa Kemaller nerde?

Fotoğrafların Tamamına ulaşmak için lütfen TIKLAYINIZ...